ریاضی؛ توکلی؛ فرزاد
این مرگ، نقطه پایان یک زندگی شگفت انگیزاست. شگفت انگیز از آنرو که هم بنیاد برابری طلبانه زندگی شهین و هم داربست اخلاقی آن زندگی، در تناقضی چشمگیر با مبانی اخلاقی- ایدئولوژیک حاکم براین دنیا قرار داشت. درست بدین خاطر است که وصف صادقانه تبلورات زندگی او و همچنین وسعت شبکه ارتباطاتش بر بنیادی از مهر و عشق، برای کسانیکه او را از نزدیک نمی شناختند، میتواند اغراق آمیز و جانبدارانه جلوه کند.
شگفت انگیزاز آنرو که این زندگی بگونه ای تراژیک، ناهمخوان با زمانه بود. در دوران حکم رایج “بیندوزید و بیشتر بیندوزید”، او انسانی از طراز آرمانخواهان پیشروی بود که باور داشتند “مالکیت دزدی است” و این باور را میزیستند. برای شهین برابری، صرفا رویایی نبود که گویا زمانی سعد، در آینده متحقق خواهد شد، بلکه رهنمود زندگی در هر قدم بود.
در چنین فهمی از زندگی، اگر او معلمی داشت، همانا درخت انجیرخانه پدری بود که زنده بود تا ثمر دهد و ثمر میداد تا خود و دیگری را از زندگی سرشار کند.
این پایبندی به “داد و دهش” برجسته ترین شاخص زندگی او بود. و دریغا که نقطه آسیب پذیرش هم بود.
این عدالتخواهی او بود که او رادر کناردیگر فدائیان آغازگر، پویان، آژنگ، حمید و سعید قرار داده بود. محرکه این عدالتخواهی از “دو مطلق” و “هم استراتژی هم تاکتیک” ناشی نمیشد، و ورای تحلیل و تأیید این تئوری ها بود.
برای خواندن ادامه اين نوشته کليک کنيد
۱۴ مهر ۱۴۰۰ / ۶ اکتبر ۲۰۲۱
برگرفته از: تارنمای اخبار روز
