ناصر رحیم‌خانی

«نگاهی انتقادی به قانون اساسی مشروطه، و متمم آن مصوب ۱۲۸۵ خورشیدی»،عنوان نوشته‌ی آقای شهرام ارشدنژاد است در سایت ایران امروز. شماری از اصل‌های قانون اساسی و متمم قانون اساسی مشروطیت ایران، بررسی و سنجیده و نقد شده‌اند.

آقای شهرام ارشدنژاد، درباره‌ی این اصل ها، نوشته اند :«اصولی که از متن بیرون کشیده‌ام و به اختصار تفسیر کرده‌ام» . نویسنده با اشاره‌ای به اصل سی‌ام متمم قانون اساسی مشروطیت، آن اصل را به گونه‌ای خاص آورده‌اند و نقد کرده‌اند:
«اصل سی‌ام

این اصل نیز در جهت تحکیم قدرت روحانیت شیعه است. زیرا می‌گوید وکلای مجلس شورای ملی و سنا تنها وکیل مردم نیستند. آنان از طرف «امام ملت» نیز وکالت دارند. می‌باید پرسید امام ملت کیست؟ پس شاه کیست و چه کاره است؟ حتی تعریفی از امام ملت در متن وجود ندارد.اما از آنجا که می‌دانیم کلمه‌ی ملت به معنای مسلمانان است امام ملت یعنی رهبر مسلمانان. بنابراین اصل، یک شخصیت تازه نیز در متن ظاهر شده است و وکلای مجلس را مکلف به تأمین منافع او (امام ملت) کرده است. اما آنان تکلیفی در مقابل شاه ندارند.

درباره‌ی همین فراز از نوشته‌ی آقای شهرام ارشدنژاد، یک دو سه یادآوری کوتاه بجا خواهد بود. در این فراز از نوشته ی آقای ارشدنژاد، نه تنها اصل سی ام متمم قانون اساسی، از «متن » بیرون کشیده نشده‌است و نقل نشده‌است ، بلکه این آمیزه‌ی « امام ملت» برساخته ی غریبی ست که نه در اصل سی ام متمم قانون اساسی آمده و نه در هیچ‌یک از دیگر «اصول» آن «متن».

اصل متن سی‌ام متمم قانون اساسی مشروطیت ایران به گونه ی کامل و درست این است:
«حقوق اعضای مجلسین» اصل سی‌ام: وکلای مجلس شورای ملی و مجلس سنا از طرف تمام ملت وکالت دارند نه فقط از طرف طبقات مردم یا ایالات و ولایات و بلوکاتی که آن‌ها را انتخاب نموده‌اند.

در همه‌ی متن‌های رسمی و شناخته شده‌ی قانون اساسی و متمم قانون اساسی مشروطیت ایران و در اصل سی‌ام، قانون‌گزاران مشروطیت، «تمام ملت» نوشته و تصویب کرده‌اند و نه «امام ملت».

برای خواندن متن کامل کليک کنيد
برگرفته از: عصرنو
چهار شنبه ۳۰ تير ۱۴۰۰ – ۲۱ ژوييه ۲۰۲۱