گلرخ قبادی

گلرخ قبادی در سال 1335 در شهر سنندج مرکز استان کردستان ایران به دنیا آمد. مدرسه را در آنجا به پایان رساند. در سال 1353 فعالیت سیاسی مخفیانه خود را در کردستان ایران با حلقه مارکسیستی که در انقلاب 1357 به کومله معروف شد آغاز کرد و برای پیشبرد برنامه سیاسی خود در کردستان به شغل معلمی در روستاهای آن استان پرداخت. او در انقلاب 1357 شرکت کرد و از بنیانگذاران شورای زنان سنندج بود. در سال 1359 اولین عضو زن سازمان انقلابی زحمتکشان کردستان ایران (کومله) شد. پس از حمله نیروهای مسلح جمهوری اسلامی به برخی از شهرهای بزرگ کردستان ایران در تابستان 1979، او یکی از اولین زنانی بود که به جناح مسلح کومله پیوست. در سال 1362 که حزب کمونیست ایران تأسیس شد، به صفوف خود پیوست و پس از اولین انشعاب در حزب، هم حزب و هم از کومله را ترک کرد. او در سال ۱۳۶۸ ایران را ترک کرد و به سوئد پناهنده شد. از آن زمان به بعد فعالیت خود را در جنبش زنان ادامه داد. او چندین مقاله در مورد مبارزات زنان نوشته است، از جمله نگاهی به مبارزات زنان در کردستان ایران (2010) و توسعه فمینیسم در کردستان ایران (2012). او یکی از بنیانگذاران کنفرانس زنان کردستان ایران (خارج از کشور) است که چهار رویداد از این دست را بین سال های 2011 تا 2014 در چهار کشور مختلف با کمک دیگر فعالان حقوق زنان برگزار کرده است.
او اولین کتاب خود به نام خشخاش در سرزمین راکی ​​را در سال 2015 نوشت که زندگی و زمانه زن کرد کردستان ایران را به تصویر می کشد. او در سال 2020، مزارع خشخاش را به روایت داستان های ناگفته زنان مبارز کردستان ایران نوشت که توسط انتشارات نقطه منتشر شد. او اکنون مشغول کار بر روی سومین کتاب خود، آن هم با موضوع مبارزات زنان کرد ایران است که توسط ناشران نقطه منتشر خواهد شد.

فتان جوکار

من فتان (فاطمه) جوکار هستم. من در قوچان استان خراسان به دنیا آمدم. وقتی یک ساله بودم خانواده ام به مشهد، استان خراسان نقل مکان کردند. به دبستان و دبیرستان رفتم و سپس از دانشکده بهداشت در مشهد فارغ التحصیل شدم. من به عنوان معلم هیث استخدام شدم و در سال 1358 در یکی از شهرهای کوچک خراسان جنوبی شروع به کار کردم. در سال 1359 با سعید جابانی ازدواج کردم. هر دو از هواداران سازمان مجاهدین خلق بودیم. وقتی چهار ماهه باردار بودم، هر دوی ما را در دی ماه 1361 دستگیر کردند. سعید در 9 فروردین همان سال به دار آویخته شد. دخترم متولد 19 خرداد 1361 بود، چهار سال در زندان با من بود. در بهمن 1365 مرا با عنوان مرخصی طولانی مدت از زندان آزاد کردند. حدود 15 سال مجبور بودم هر هفته به دادگستری مشهد مراجعه کنم. من از کار دولتی اخراج شدم. در سال 2011 کشور را ترک کردم و به مدت دو سال در ترکیه اقامت کردم. سپس مرا به فنلاند فرستادند. هشت سال است که در اسپو، فنلاند زندگی می کنم و خاطراتم را می نویسم.

دکتر مهناز متين

دکتر مهناز متین یک پزشک پزشکی مقیم پاریس است. او در زمینه حقوق زنان فعال است این فعالیت ها را در سال 1984 با کمیته دمکراتیک زنان ایران آغاز کرد که بعدها به انجمن بیداری تبدیل شد. او از بنیانگذاران و اعضای هیئت تحریریه نشریه و ناشران نقطه است که در سال 1374 شروع به کار کرد. نوشته های او در مورد جنبش زنان ایران در نشریه نقطه و سایر نشریات (مانند آرش، ایران نامه، باران) به چاپ رسیده است. ، و قهنامه) و وب سایت های اینترنتی. او یکی از سردبیران «گریز گریزناپذیر» (گریز گریز ناپذیر) است که در سال 2008 منتشر شد و مشتمل بر 30 روایت از فرار از جمهوری اسلامی است. مهناز متین به همراه ناصر مهاجر به تحقیق و ویرایش دو جلدی «خیسش زنان ایران در اسفند 57» (قیام زنان ایران، 17 اسفند 1357) پرداختند.

ناصر مهاجر

ناصر مهاجر محقق مستقل تاریخ معاصر ایران است. او کتاب‌های زیادی نوشته و مقالات متعددی درباره ایران معاصر نوشته است، از جمله در مورد سیستم زندان‌های خاندان پهلوی و جمهوری اسلامی، جنبش‌های زنان برای حقوق برابر و تاریخچه‌های چپ ایران. او در حال حاضر در پاریس اقامت دارد و با منابع نقطه در ایران کار می کند.

باقر مؤمنی

ناصر رحيم خانی

ناصر رحیم‌خانی در سال ۱۳۲۷ در دزفول در استان خوزستان به دنیا آمد. وی در سال 1346 از دبیرستان پهلوی دزفول فارغ التحصیل شد و در همان سال در دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران پذیرفته شد و در آنجا با افکار چپ ارتباط برقرار کرد.
در سال سوم تحصیل در دانشگاه، به عنوان یکی از اعضای «گروه فلسطین» دستگیر و در دادگاه نظامی محاکمه شد. او یکی از گروه 18 نفری بود که در سال 1970 به هفت سال زندان محکوم شد.
او در سال ۱۳۵۶ و پس از بازدید ناظران عفو ​​بین‌الملل از زندان اوین آزاد شد.
او به سازمان چریکهای فدایی خلق پیوست و در انقلاب فوریه 1979 شرکت کرد. با تشدید سرکوب در سال 1362، به همراه خانواده اش به صورت مخفیانه ایران را ترک کردند و به عنوان پناهنده سیاسی در فرانسه ساکن شدند. وی از سال 1991 در استکهلم سوئد اقامت دارد.
در تبعید به مطالعه تاریخ و ادبیات معاصر ایران پرداخت. مقالات فراوانی از او در مجموعه ای از مجلات فارسی زبان در تبعید از جمله آرش، باران و نقطه به چاپ رسیده است.
کتاب برجسته وی جمهوری خواهی در ایران و ریشه های تاریخی آن توسط نشر باران، سوئد در سال 1383 منتشر شده است. وی از سال 2010 به طور منظم در انتشارات منابع نقطه درباره ایران مشارکت داشته و مطالعات و تحقیقات تاریخی وی در تعدادی مجلد ویرایش شده منتشر شده است. جاده نرفته (1396) و باقر مومنی: یک زندگی سیاسی و فکری (1398).

سیاوش رنجبر دائمی

سیاوش رنجبر دائمی مدرس [دستیار] تاریخ ایران در دانشگاه منچستر، انگلستان است. علایق اصلی پژوهشی او ماهیت و سیر تحول دولت و جنبش ها و سازمان های سیاسی در ایران مدرن و معاصر است. اولین تک نگاری او با عنوان جست و جوی اقتدار در ایران: تاریخچه ریاست جمهوری از انقلاب تا روحانی در دست چاپ با I.B. Tauris. آخرین مقاله او با عنوان “مرگ سلطنت: لحظه جمهوری خواهی ایران در اوت 1953” بر عنصر کمی مطالعه شده در آشفتگی اوت 1953 در ایران متمرکز است، تلاش برای ایجاد جمهوری که در روزهای پایانی حکومت مصدق ظهور کرد. دولت.

مهرداد وهابی

مهرداد وهابی دانشیار دانشگاه پاریس هشتم و عضو وابسته مرکز اقتصاد سوربن (CES) است. علایق او شامل اقتصاد سیاسی، اقتصاد تضاد، اقتصاد نهادی، گذار پسا سوسیالیستی و اقتصاد تطبیقی ​​است. او نویسنده کتاب «اقتصاد سیاسی قدرت ویرانگر» (2004) است و در بسیاری از مجلات همتا از جمله «انتخاب عمومی»، مجله اقتصاد کمبریج، مجله آمریکایی اقتصاد و جامعه شناسی، بولتن تحقیقات اقتصادی، مطالعات تطبیقی ​​آسیای جنوبی، آفریقا و خاورمیانه، مجله کانادایی مطالعات توسعه، بررسی اقتصادی Louvain و Revue d’economie politique.

کاوه یزدانی

کاوه یزدانی در تهران به دنیا آمد و در پاریس و برلین بزرگ شد. او دکترای خود را دریافت کرد. مدرک تحصیلی در دانشگاه اسنابروک در سال 2014 (مجموع قدردانی). یزدانی در سال 2017 در مؤسسه مطالعات پیشرفته وارویک مشغول به کار بود. مدت کوتاهی پس از آن، وی سمت هیئت علمی دانشگاه بیله فلد را پذیرفت. او در آنجا دوره‌های تاریخ اقتصادی و اجتماعی را بین سال‌های 2017 و 2020 قبل از پیوستن به دانشگاه کانکتیکات در سال 2021 تدریس کرد. انتشارات او شامل یک تک نگاری با عنوان هند، مدرنیته و واگرایی بزرگ: میسور و گجرات (قرن 17 تا 19)، لیدن/بوستون است. : بریل 2017 و یک جلد ویرایش شده (به همراه دیلیپ منون) با عنوان سرمایه داری ها: به سوی یک تاریخ جهانی، انتشارات دانشگاه آکسفورد: دهلی 2020. او مقالات بسیاری از جمله، خواندن مارکس در بحث واگرایی، با همکاری ناصر مهاجر، تألیف کرده است. منتشر شده در آنچه از مارکسیسم باقی مانده است، دی گروتر، برلین، 2020