نامه به امیل دارا

توضیح ناشر

شکل گیری یک نامه
پس از تولد امیل دارا در سپتامبر 1996/ شهریور ۱۳۷۵، به عنوان مادربزرگی که به تاریخ علاقه‌ای فراوان دارد و دائم گذشته‌ها را مرور می‌کند ـ از جریان‌های سیاسی گرفته تا دوستی‌ها، و جدایی‌ها، مهاجرت و… ـ تصمیم گرفتم زندگی کودک نورسیده را برای او بنویسم و با این کار برای بزرگ‌سالی‌اش، یادگاری بگذارم.
نامه در سپتامبر ۱۳۸۸/ 2009 پایان یافت.
سال‌ها قبل، در دوران جوانی و پس از تولد دو دخترم لیلا و نگار در ایران، این برنامه را اجرا کرده بودم. هم از روند رشد‌و‌نمو و درس و مدرسه‌ی آن‌ها نوشته بودم، و هم از وقایع سیاسی جهان در نیمه‌ی دوم قرن بیستم. این دو دفتر تا دوازده‌سالگی آن‌ها را دربرمی‌گرفت. اما تفاوت این نامه‌ی اخیر با دو نامه‌ی قبلی در موقعیت جغرافیایی تولد کودک بود که در فرانسه به دنیا‌ آمده بود و بایستی با دو فرهنگ، شرقی و اروپایی رشد کند. نوشتن به من فرصت داد، هرچند مختصر، هر از گاه، دو فرهنگ را مقابل هم قرار دهم و به مقایسه ی آن ها بنشینم.
سال‌ها از پی‌هم گذشتند. گرفتاری‌های گوناگون، بیماری همسرم، مشکلات ریز و درشت زندگی و … تصمیم به انتشار نامه را از ذهن من دور کرد. پسر نوجوانی که در سیزده سالگی، دفتر خاطراتش را بستم ، اما امروز 26 ساله است. لئا نور، خواهرش 23 سال دارد و یل، پسرِ نگار، در آستانه‌ی 16 سالگی است.
دو ماه قبل در دیداری با آقای ناصر مهاجر، بحثِ نامه به امیل دارا پیش آمد. ایشان برای چاپ و انتشار نامه، همکاری و همیاری خود را به من پیشنهاد کردند. این اقدام باعث شد که نامه‌ پس از سال‌ها، از کتابخانه راهی چاپخانه شود. از این نیز شادم که این واقعه هم زمان می‌شود با پنجمین سال جدایی من از رفیق و دوست زندگی‌ام، که به هنگام نوشتن نامه، سرحال بود و مشوق من. نامه را به روح پاک‌ علی اصغر حاج سید جوادی تقدیم می‌کنم.
همراه با سپاس فراوان از همکاری خانم بنفشه مسعودی و آقای ناصر مهاجر.
پاریس ژوئن 2023/ خرداد 1402 شمسی
کیان کاتوزیان (حاج سیدجوادی)