سرور علی محمدی

نقی حمیدیان عضو هیات سیاسی سازمان اکثریت ، با ایده ی ادای دین خود به جنبش چپ و نسل جوان ایران در سپتامبر۲۰۰۴ سوار بر بال های آرزو سفر خود را آغازید . سفر در سرزمینی به سرانجام رسید که نه بهشت موعود بود و نه آرامگاه باورها . سرزمینی که گهواره ی بهت و حیرت و چه بسا حسرت بسیاری از مشتاقان رهایی ایران زمین بود . نقی حمیدیان را عزم برآن بود تا آواری که او و یارانش (کمیته ی مرکزی و هیات سیاسی ) بر سر بزرگترین سازمان چپ ایران فرو ریخته را، بازگوید .طوفان مهیبی که نه تنها سازمان فدایی، بلکه جنبش چپ ایران را تا لبه ی پرتگاه نیستی کشاند . من هم بسان بسیاری از رهروان جنبش چپ ، چشم به راه و گوش به در ماندم تا در آینده ای نه چندان دور باریکه نوری در شب تاریک چراهای مان بتابد .

برای نگارنده ی این سطور پای بندی حمیدیان به آرزوها و آرمان های عدالت خواهانه اش ارزشی درخور احترام دارد .

نمی دانم بخت با خوانندگان این اثر یار بود یا با راوی ؟ به یقین با هر دو . ناصر مهاجر کاوشگر نکته سنجی که تلاش سالیان اش را می توان در آثار نوشتاری و شنیداری اش خواند و شنید و بسیار آموخت .، دست یاری حمیدیان را به گرمی فشرد. ناصر مهاجر بخوبی می دانست با پذیرش ویراستاری کتابی که هدفش واشکافی عملکرد بخش بزرگی از جنبش چپ ایران است.، بار سنگینی است که فقط شانه های او توان حملش را دارد .از این رو نوشته های نقی حمیدیان را بررسید و او را به جستجوی بیشتر در تاریک خانه ی ذهن خود ورفقایش واداشت . حاصل کار کتابی است ارزشمند ، اما پر حجم .

حمیدیان در سرسخن این اثر، از فقدان تجربه ی نسل گذشته در روند سال های مبارزاتی خود و هم نسل هایش می گوید و در تلاش است که با بازگویی حقایق بدون کم و کاست آینه ای در برابر چشمان کاوشگر نسل آینده بگذارد. به این امید که این نسل ازتکرار خطاهای نسل های پیشین بپرهیزد . دردا که نه تنها نسل فردا، من و ما هم به دشواری تصویر روشنی از عملکرد رهبری سازمان در آینه ی پیش رو دیدیم .حمیدیان به تفصیل نقایص موجود در جامعه ی شوروی را بر شمرده و تفسیر می کند انگار فراموش کرده که ۲۵ سال از فروپاشی دیوار برلین ، و

۲۳سال از فروپاشی اتحاد جماهییر شوروی می گذرد . سفر ایرانیان خصوصا به جمهوری های آذربایجان و ازبکستان از چند ماه بعد از فروپاشی حتی از سفر به ترکیه هم بیشتر بود . همگی به یاد داریم که اقوام و دوستان دربازگشت از سفربه جمهوری های شوروی ، در مکالمات نوشتاری و شنیداری سوالات شان بسان بارانی برسروروی ما می ریخت و ما را یارای پاسخی درخور نبود. بی تردید اگر این شرح و بسط ها نبود ، مجموعه ی عملکرد رهبری شفافیت بیشتری داشت.

حمیدیان می گوید : تلاش بر این بود تا با نگاه امروز به شرح رخداد ها نپردازد ، اما این نگاه چون بختکی سایه ی خود را بر سر یادمانده های او و دیگر راویان رهبری سازمان انداخته است، شاید بی آنکه خود بخواهند. این واقعیت که فرزندان در قضاوت والدین در بسیاری موارد چشم بر احساسات و عواطف فرو می بندند را ، باید در نگاه من و ما به عملکرد رهبری سازمان تعمیم داد . از این رو نگارنده ی این سطور نه از آن رو که بیش تر می داند بلکه به این دلیل که می خواسته بیش تر و بی پرده تربشنود ، تا بتواند به داوری سال های پربار عمرش بنشیند ، توشه ای اندک از این خروار برگرفته است .

برای خواندن متن کامل این نوشته، کلیک کنید:

برگرفته از: اخبار روز

پنجشنبه, ۲۰ مهر ۱۴۰۲